Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Bork Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Duo Reges: constructio interrete. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Uti tum denique iudicetur beatusne fuerit, cum extremum vitae diem morte confecerit, quod ille unus e septem sapientibus non sapienter Croesum monuit;

• Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.
• Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.
• Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.
• Et non ex maxima parte de tota iudicabis?

Quamquam enim vereor, ne nimius in hoc genere videar, tamen
omnes veteres philosophi, maxime nostri, ad incunabula
accedunt, quod in pueritia facillime se arbitrantur naturae
voluntatem posse cognoscere.

Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a
superioribus, verbis illi commodius utantur?

Bork

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Bork

Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?

Tenent mordicus.

Sed fortuna fortis;

Pollicetur certe.

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Bork

Cur iustitia laudatur?

Bork

Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Satis est ad hoc responsum. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Bork

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Tanta vis admonitionis inest in locis; Ego vero isti, inquam, permitto. Ut aliquid scire se gaudeant? Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted].

1. Quo igitur, inquit, modo?
2. Bork
3. Ego vero isti, inquam, permitto.
4. Sed ad bona praeterita redeamus.
5. Itaque eo, quale sit, breviter, ut tempus postulat, constituto accedam ad omnia tua, Torquate, nisi memoria forte defecerit.
6. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.